een plek om na te denken.

alwir liep langs de bossen en hoorde water. hij liep er op af en zag een reusachtige waterval van wel 20 meter hoog. hij keek naar boven en zag vogels die boven de waterval overstaken. hij zag een vogel door de waterval vliegen. inneens was hij verdwenen. alwir wist dat er misschien achter de waterval iets moest zijn. hij ging er voorzichtig achter en inderdaad er was een grote grot die naar boven leidde. alwir rook even. voorzichtig liep hij verder de grot in naar boven. eindelijk was hij aan het einde van de grot. hij stopte even om op adem te komen. het was een heel stuk bergop. uiteindelijk ging hij terug verder. aan het einde was er een groot gat waar hij door klom. hij keek rond en zag de blauwe hemel met de sterren aan de lucht. de wind blies zachtjes. het was het begin van de waterval. een soort van meer. er rond stonden allemaal bomen rond. niemand was hier ooit geraakt alleen hij. hij keek naar beneden en zag vanalles. de watervallen, de bossen, meren, rivieren en van die dingen. hij zag tijgers die speelde en sliepen. het was een prachtige plek. alleen hij kende de plek en niemand anders wist het. hij legde zich vermoeid neer en viel in een diepe slaap.

(niemand weet deze plek. je kunt alleen beneden de waterval wat doen.)

(een mooie foto van de waterval. )

https://2img.net/h/i64.photobucket.com/albums/h193/wegrennen/Mexico/Misol-Ha_Waterval_0001.jpg

snowy kwam aangehuppeld. ze liep naar de waterval en dronk er van. ze keek rond. het was nacht maar ze had geen zin om te slapen. ze brulde een keer luid. en keek om zich heen. er vlogen een paar vogels weg.

alwir werd wakker door de brul en keek naar beneden. nu pas besefte hij dat de waterval veeeeeeeel hoger was dean twintig meter. minstens dertig. hij zag snowy beneden tussen de bosjes zitten. hij wist dat hij deze plek beter alleen voor hem kon houden. hij kroop door dat gat weer helemaal naar beneden. hij liep naar snowy toe. "hoi!" zei hij luid. zijn stem echode.

"schrik!" riep ze luid. ze keek verbaasd naar alwir. "hoe kom jij hier zo snel?"

"geheim!" hij keek naar boven. en hoopte dat de plek geheim zou blijven. "wat doe jij hier zo laat?" hij zette zich naast haar neer.

"vervelen" ze trok haar schouders op. "en jij?" ze keek naar alwir.

"ikkeuh... ook vervelen en ik had dorst." loog hij een beetje. "waar kom jij eigenlijk vandaan?"

snowy wou het hier liever niet over hebben. ze zuchte en zei. "mijn ouders, zussen en broertjes zijn overleden." ze zweeg. er viel een traan over haar wang. ze snoof even en vroeg: "en jij?"

"ik weet het niet of ze nog leven ik heb ze ene lange tijd niet nmeer gezien. een heeel lange tijd niet meer." hij zuchte ook en vertelde verder. "mijn ouders hebben mijn broertjes en zusjes en natuurlijk ik verstoten. we trokken elks een kant op. in die tocht heb ik een van mijn zusjes dood gezien. ze lag op een soort van straat. er raasde grote ijzere dingen voorbij. ik gromde er naar. dan weet ik het niet meer. ik werd een deel opgevoed door de mens en toen niet veel later lieten ze me weer vrij zo trok ik verder en verder en vond ik deze plek. en ikd acht dat is wel een leuke plek dus nu woon ik hier.

"hé ik werd vroeger ook verstoten maar ik ben dan niet een deel opgevoed door de mens." ze rook eens aan alwir. de geur. die kwam ergens bekend van. ze keek naar alwir. "misschien... zijn wij... broer en zus." ze sprong recht. ik had nooit geweten dat ik nog een broer in leven had!"

alwir rook ook eens aan snowy en herkende de geur ook. hij sprong een meter in de lucht. "joepie ik heb nog een zus die in leven is." hij zette zich terug neer en zag aan de maan dat het al heel laat was. "ik ga maar eens." hij liep verder en verstopte zich in de struiken. hij wachte tot snowy weg ging. eindelijk ging hij door de grot terug naar boven. hij legde zich aan de rand neer en viel deze keer in een diepe slaap. hij droomde over dingen. over zijn ouders zijn zussen, broertjes.

snowy ging ook weg.

alwir werd wakker door een vervelende bij die rond zijn oren zat te zoemen. hij schudde zijn kop heen en weer. het gezoem hield op maar hij kon de slaap niet vatten. de zon kwam op en het gras was nog nat. alwir gaapte en rekte zich uit. hij kon het nog steeds niet geloven dat Snowy zijn zus was. hij stond recht en keek naar beneden. er was niet zo erg veel te doen. veel tijgers sliepen nog.

Fire kwam aanlopen en keek naar snowy en alwir. "Hoi." zei ze en ging op hen af.

Sita zat achter een paar struiken en keek een beetje bang naar de andere tijgers.