Uitzicht

Kita stond op de punt van een hoge klif, die perfect uitzicht gaf op het diepe water van de zee.
Ze snoof haar longen vol frisse wind en zuchtte diep.
Ze opende haar tot nu toe gesloten ogen en keek rond. Eindelijk was ze terug.
Eindelijk had ze haar weg terug gevonden. Ze zou haar vrienden terug zien. Haar welp... haar partner!

Yinthe liep over de kliffen. Toen ze de tijger zag staan, liep ze er vrolijk naartoe. Altijd vond ze het leuk om weer een nieuweling te ontmoeten. Toen ze dichterbij kwam, zag ze dat het geen nieuweling was... Het was Kita! "Kita!" riep Yinthe vrolijk uit en gaf haar oude vriendin een vriendschappelijk likje.

Kita keek op. Ze kende die stem... "Yinthe?" vroeg ze nieuwsgierig en ze glimlachte bij het zien van de witte tijger.
"Das lang geleden!" riep ze tevreden en gaf haar snel een tweetal likjes terug.

"Waar zat je al die tijd?" vroeg Yinthe en was blij om Kita weer terug te zien.

"Beetje hier, beetje daar..." zei Kita en glimlachte zachtjes.
"Maar he, nu ben ik er weer, dus geen probleem, toch?"

"Ik ben blij je hier weer te zien!" zei Yinthe en gaf haar nog 'n vriendschappelijk likje.