Nadenken

Sangha zat bij de watervallen. Ze vond het jammer dat Bono niet iedere keer die geadopteerde welpjes wou, Sangha hield van kleintjes, ookal heeft ze ze zelf nog wel.
Kleine welpjes alleen laten kon ze niet. Ze lag bij het water en tuurde naar zich zelf en dan weer naar de stromende waterval en nam af en toe een slokje water en dacht aan die arme Toskaaa, ze was zo lief, ze wou haar niet kwijt.

Yoni kwam bij de watervallen en zag haar moeder zitten. "He mam, wat is er wat kijk je verdrietig"zei Yoni

"He Yoni, meissie, ik ben ook een beetje verdrietig ja. Ik kan er nix aan doen, maar als ik lieve kleine welpjes zie kan ik die niet alleen laten en neem die altijd mee, maar Bono wil het niet meer, maar ik heb nu een kleintje die ik zo schattig vindt, maar ik kan haar niet alleen laten"zei Sangha met een diepe zucht.

Yoni zuchtte ook diep. "Oh arme mam, ik zal gaan kijken of ik haar zie, ik zal voor haar zorgen"zei Yoni en gaf haar moeder een lik en liep toen weer weg.

Bono kwam aanlopen en zag Sangha zitten.
''Er zijn zoveel andere tijgers die ook om ze geven, niet heel dit gebied kan bij ons wonen, dat weet je toch zelf ook wel?''

Sangha zag Bono. "Ja dat weet ik, maar als ik zo'n klein welpje zie, kan ik die niet aan zijn of haar lot over laten"zei Sangha

''Dan hoeft toch ook niet? Je kunt ze toch meenemen om nieuwe ouders te zoeken.''
''Er staat nergens dat het verplicht is om wat je vind te houden ^^''

"Dat weet ik. Bono ik weet niet of het nog wel heel lang zal gaan tussen ons, ik zou best nog meer welpjes willen, maar jij niet"zei Sangha en ze zuchtte diep