Jacht Mislukt..

Tuurde door de bosjes naar een stelletje herten te kijken die stonden te grazen.
Ze was nu 10 maanden uit genoeg om te jagen vond ze zelf.
Zachtjes sloop ze erop maar blijkbaar niet zacht genoeg daar de kudde weg rende.
Er achter aan rennen had geen zin maar toch deed ze een poging.
Na zo'n 500m rennen was ze uitgeput conditie was nou niet bepaalt haar sterkste punt.
Ze legde zich neer in de schaduw van een boom wachtend op een nieuwe prooi.

Mijn kleine gedaante bewoog zich stilletjes voort. Bij alles wat ik zag, hoorde, of rook dacht ik aan hun, mijn ouders die mij alleen hadden achtergelaten. Niets was erger dan je eigen ouders die niet van je hielden die je niet wilde. Toen ik daarna dacht ging het gat in mijn borst weer open, het brandde hefiger dan anders. Ik sloeg krampachtig mijn poten om mijn borst en rolde me op in een klein bolletje, in de hoop dat ik er zo voor kon zorgen dat ik niet in stukken uiteen zou vallen. De stukken die mijn ouders achter hadden gelaten. Mijn meerkleurige ogen knepen dicht van de pijn.