Kazukan's aankomst.

Een silhouet van een tijger was te zien tussen de vele schaduwen. Het geluid van pootstappen was duidelijk te horen in de stille omgeving. Kazukan had zijn intrede gedaan in het oostelijke deel van WOT. Zijn bek liet hij open hangen , zodat zijn dodelijke tanden zichtbaar waren. Zijn ogen hadden een emotieloze uitdrukken en zijn nagels waren uit zijn klauwen. Hij trok ze nooit in. Kazukan was een grote en gespierde kater. Over zijn linkeroog, zaten twee litekens, beiden opgelopen in een gevecht. Met grote passen liep hij verder. Bij elke stap die hij zette, kwam er een grommend/hijgend geluid uit zijn bek. Kazukan stopte even en keek rond, hij vroeg zich af wat hier eigenlijk te doen was. Toen hij een grote boom zag, haalde hij zijn schouders op en hij liep er op af. Oude geuren van tijges hingen hier rond , maar daar trok hij zich niet veel van aan. Met een zucht liet hij zich op zijn zij neervallen , waarna hij doelloos voor zich uit staarde. Kazukan was opgegroeid , samen met zijn twee broertjes en een zus. Hij was laatst geboren en hij werd een beetje uitgestoten door zijn moeder. Hij mocht wel bij haar drinken, maar dat was het dan ook. Stoeien en knuffelen mochten alleen zijn broers en zus. Kazukan niet. Meegaan om te kijken hoe zijn moeder jacht maakte op een of ander dier, broers en zus mochten mee, Kazukan niet. Hij was te 'zwak' , terwijl hij bijna alle 'gevechten' met zijn familie won. Niet bepaald zwak dus. Zijn moeder besteede niet echt veel aandacht aan hem. Zelfs niet als hij gewond was geraakt, ookal was het maar een schrammetje. Kazukan zuchtte en staarde nog steeds voor zich uit. Zijn jeugd was niet echt een pretje geweest.

Zara brulde speels, en sprong uit de struiken. Zara was de kater gevolgd, en had hem net besprongen. "Ik heb je! Riep ze, en gromde zachtjes. Zara was een schatje, je kon onmogelijk kwaad op haar zijn. Ze sprong van de kater af, en ging liggen, naast hem, met haar gezicht naar hem toe. Ze spinde zachtjes, en glimlachte tevreden. "Ik ben Zara, wie bent u?" Vroeg ze, en grijnsde lief. Zara had geen ouders meer, die waren aan de ene of andere ziekte gestorven, net als haar broertjes en zusjes. Maar Zara leefde nog, en ze was speelser dan ooit! Zara gaapte luid, ze was echt moe. Ze had de hele dag gelopen, zonder te stoppen. Zara keek de kater aan, hij had nog geen antwoord gegeven. Misschien had ze hem pijn gedaan. "Meneer? Heb ik bezeerd?" Vroeg ze beleefd, en keek hem aan. Ze trok een pruillip, en kreeg traantjes in haar oogjes.

Kazukan's oren draaide zich naar achter, toen hij een kleine brul hoorde en hij keek op toen hij vier kleine tijgerpootjes op zijn zij voelde. "Wat krijgen we nou?" mompelde hij waarna hij zijn kop weer neer op de grond. Hij zag hoe het kleine beestje naast hem kwam liggen. Hij zuchtte, en een beetje zand vloog omhoog. Kazukan hoorde hoe het welpje zich voorstelde en hij keek haar aan, maar al snel sloot hij zijn ogen. De enige reactie op haar vraag, was een geeuw. Waarom moest ze zijn naam weten ? Kazukan hield zich niet bezig met welpen. Een geeuw bereikte zijn oren , en hij opende een oog. Hij hoorde hoe het welpje weer wat aan haar vroeg en daarna een pruillip trok. Kazukan kneep kort zijn ogen dicht en ging toen zitten, waarna hij het welpje met zijn poot naar zich toe trok. 'Ik ben Kazukan , en nee je hebt me niet pijn gedaan.' mompelend. Wat hij niet doorhad , was dat hij zijn nagels nogaltijd uitgeslagen had , en deze bijna door het tere velletje van Zara boorden.

Zara voelde kazukans nagels tegen haar rug, maar ze gingen niet door haar vel. Zara stond op en ging tegen hem aan zitten, lekker warm. Zara glimlachte, en spinde iets luider. Zara gaapte weer, en ging liggen. Ze rolde op haar rug en klauwde speels in de lucht boven haar. Zara grijnsde naar kazukan, en lachte zachtjes. "Ik ga je pakken." Gromde ze speels en beet zachtjes in kzaukans poot, vlakboven zijn voet. Zara grijnsde, en liet los. "Nu bent je bang he." Smaalde ze, en grijnsde ze breed dat het zeer deed aan haar mondhoeken.

Kazukan haalde zijn poot weg , toen Zara opstond. Hij zette kalm zijn poot op de grond , en voelde toen hoe het welpje tegen hem aan ging zitten. Hij zuchtte even en staarde toen voor zich uit. Toen hij hoorde hoe ze spinde , rolde hij met zijn ogen. Dat ding was best wel close, ookal kende ze elkaar alleen maar bij naam. Hij keek haar even aan en zag hoe ze naar hem grijnsde. Een waterige glimlach kwam voor kort op zijn gezicht waarna hij weer voorzich uit keek. Hij hoorde het speelse gegrom en kort daarna voelde hij een zachte beet in zijn poot. Hij trok zijn poot naar achter en rolde weermet zijn ogen. 'Ja, ik beef echt van de angst.' zei hij met een overdreven nep-bange stem. Een vals grijnsje kwam op zijn gezicht en hij sprong plots recht, waarna hij Zara met zijn neus omduwde en gevaarlijk gromde. Dit kleintje deed wat met hem. Normaal was hij een harde emotieloze tijger , maar Zara deed zijn hart een beetje smelten.

De geluiden van onbekende tijgers trok haar aandacht. Ze had net wat gedronken uit de rivier die door de Cao Vallei liep. Vaag had ze de geur geroken van haar twee welpen, die ze stiekem had gezocht. Haar partner, Ollie, had een koudje opgelopen, en hij mocht van haar de grot niet uit. Zelf was ze wat op onderzoek uit gegaan, omdat ze zich lang niet meer in de rest van het gebied had begeven; ze was alleen in het uiterste Noorden geweest.
De geluiden werden luider, en ze hoorde de speelse stem van een welp en wat gemok van een oudere tijger. Ze grijnsde even toen ze dacht aan het gezelschap van andere tijgers. Veel te lang had ze, behalve Ollie, geen andere tijger meer gezien.
Uiteindelijk stapte ze de bosjes uit, en keek om zich heen. Op veel plekken was schaduw, en het was hier vrij koel. De regen hing in de lucht, en af en toe voelde ze een druppeltje.
,,Hallo?" begon ze rustig, terwijl ze om zich heen keek. Ze snoof de geur van de omgeving op, en rook uiteindelijk de twee tijgers. Ze keek in hun richting, en zag hen zitten. Vrolijk stapte ze naar hen toe, en bij hen aangekomen, knikte ze naar hen als wijze van begroeting. ,,Hallo daar," zei ze rustig, terwijl een vriendelijke glimlach haar snuit sierde.

Zara gilde geschrokken, maar kreeg al snel door dat hij haar niets zou doen. "Raauuwwrr." Zei ze onverschillig, en lachte toen. Ze sprong op Kazukans rug, en sabbelde op zijn oor. Zara lachte, en ging op Kazukans hoofd staan. "Boe." Zei ze, en grijnsde naar hem. Zara gaf hem een lik over zijn kop, en sprong toen van zijn kop af. Ze ging voor hem zitten en spinde weer. Ze grijnsde, en begon te lachen. "Je bent mijn beste vriend!" Riep ze uit en liet haar op haar rug achterover tuimelen. Ze bleef op haar rug liggen en keek hem scheef aan, glimlachend. Zara hoorde nog een tijger, en ging overeind zitten. "Hallo." Zei Zara sociaal, en glimlachte. "Ik ben Zara. Ik ben nieuw hier." Voegde ze eraan toe en keek naar kazukan.

Ze kon niet laten een grijns haar snuit te sieren toen ze zag hoe de welp met de oudere tijger speelde. Ze rook aan de twee tijgers dat ze geen familie waren, maar wat dan wel? Het leek erop alsof ze elkaar al langer kende, alhoewel de oudere tijger een harde uitdrukking op zijn snuit had.
Terwijl ze de twee tijgers bekeek, groette het welpje haar, en vertelde dat ze Zara heette. Ze wendde haar blik tot het welpje, en glimlachte weer.
,,Hallo Zara. Ik ben Yinthe. Ik ben al heel lang in dit gebied," zei ze rustig. Ze keek weer even naar de oudere tijger, en vroeg zich af hoe hij heette.

Kazukan lachte toen Zara gilde. "Daar was je bang he." zei hij grinnikend waarna hij ging liggen , met haar tussen zijn poten. Alleen het kleine beestje zat niet stil , en zat al aan zijn oor te sabbelen. Kazuken bewoog zacht met zijn hoofd, toen Zara daarop stond en wat tegen hem zei. "Ik schrok niet." zei hij terwijl hij met zijn ogen rolde. Toen hij de lik over zijn kop voelde, zuchtte hij. Fijn, een lik. Hij hield zijn kop laag, zodat ze eraf kon en toen ze dat had gedaan ging hij op zijn zij liggen. "Je bent mijn beste vriend!" galmde er door zijn kop en hij kneep geïrriteerd zijn ogen dicht. "Dat betekend dus dat ik nu altijd met jou zit opgescheept?' vroeg hij en hij deed zijn ogen weer open. 'Leuk.' smeet hij er droog achteraan. Plots zag hij vier witte poten en hij rolde gelijk weer op zijn buik. Hij keek recht in de ogen van een poes, die hij een jaar jonge dan hem schatte. Hij knikte terug maar zei niets. De grijns van Zara was hem niet ontgaan en hij zuchtte. 'Je grijnst teveel, straks blijft je gezicht zo nog staan.' mompelde hij waarna hij haar omduwde met zijn poot. Hij keek de witte tijger aan en glimlachte kort. "Kazukan, ook nieuw." stelde hij zich voor.

In haar gedachten herhaalde ze de twee namen een paar keer, om ze voorgoed in haar geweten te printen, en ze dus niet meer te vergeten. Ze glimlachte nog steeds vriendelijk. Ze was blij weer twee nieuwe snuiten te zien.
,,Aangenaam," zei ze tegen de twee tijgers. ,,Yinthe is de naam," zei ze nogmaals, tot Kazukan gericht. Ze knikte weer even, waarna ze ging zitten. Haar staart ging tevreden heen en weer, terwijl ze even naar de regenachtige lucht staarte. ,,Hoe zijn jullie hier terecht gekomen?" vroeg ze rustig en vriendelijk, waarna ze haar blik weer tot de twee tijgers wendde.

Zara keek naar Kazukan, en ging tegen zijn zij aanliggen, en keek naar Yinthe. "Ik was opzoek naar een nieuw gebied, waar ik opnieuw kon beginnen, en waar niemand me nog zielig vond. Ik heb namelijk geen famimie meer. Mijn broers, zussen, papa en mama zijn aan een rare ziekte gestorven." Zei Zara zachtjes, en keek naar Yinthe. Ze mocht de poes wel. Net als de kater. Zara ging op haar zij liggen en spinde weer.



(inspiratieloos, en ik ben zo weg)

De glimlach verdween zodra ze de reden van Zara hoorde dat ze hier was. Wat een verschrikkelijk begin had deze jonge welp gemaakt.
,,Dat spijt me voor je. Hopelijk vind je hier meer geluk dan in je vorige gebied," zei ze rustig. Haar ogen wierpen een hoopvolle blik op de jonge welp, waarna ze naar de grote tijger keek. Waarom zou hij hier zijn? Zou hij met de welp mee zijn geweest, zouden ze misschien toch familie zijn? Of was het toeval dat ze deze twee tijgers hier tegenkwam?

"Yinthe." herhaalde hij zacht, en hij glimlachte kort. Kazukan geeuwde even en hoorde haar vraag, maar nog voor dat hij kon antwoorden was Zara hem al voor. Hij rolde kort met zijn ogen en luisterde toen naar haar verhaaltje. Dus ze was een weesje? Arm ding. Kazuken hoorde haar gespin , maar keek naar Yinthe. "Nu is het mijn beurt dus.' grinnikte hij. 'Nou, ik ben hierhieen gekomen , omdat ik uitgestoten werd door mijn moeder. Ze besteede geen aandacht aan mij , maar wel aan mijn broers en zussen. Ik ben bij haar weg gegaan en heb toen de rest van mijn leven in een ander gebied gewoond. Daarna kwam ik naar hier." legde hij uit. Hij zuchtte even bij de gedachte aan zijn jeugd, maar die veegde hij snel weg.

(inspiratieloos)

Nog altijd wat geraakt door het verhaal van de kleine Zara had ze zich tot Kazukan gewend. Nu begon hij. Ook naar hem luisterde ze aandachtig, en ook voor hem had ze wat medelijden. Dat verklaarde de harde uitdrukking op zijn snuit. Ondanks die uitdrukking kwam hij vriendelijk bij haar over, vooral hoe hij omging met het welpje. Het leek alsof ze elkaar al een hele tijd kenden. Ze was blij dat de welp een soort vader in Kazukan had gevonden.
,,Ook voor jou hoop ik dat je hier geluk vind, Kazukan," zei Yinthe vriendelijk, waarna de glimlach weer tevoorschijn kwam. ,,Het gebied hier is best uitgestrekt. Je hebt het koudere Noorden, waar je een taiga, meer en dorp vind. Je hebt het Oosten, waar we ons nu bevinden. Hier zijn verder nog kliffen en een prachtige vallei. In het Zuiden vind je een rivier, mangrove bos en een normaal bos. Als laatste, in het Westen, vind je een regenwoud, watervallen en oude ruïnes. Ik hoop dat jullie iets aan die informatie zullen hebben," zei ze rustig tegen de twee nieuwelingen.

Zara luisterde naar Kazukan, en voelde een steek van medelijden. Maar ze liet er niets van merken. "Bedankt." Antwoorde ze vriendelijk tegen Yinthe, en keek even naar de grond. Ze wist niks meer te zeggen. Zara keek naar een vlinder, die voorbij vloog. "Moooi." Ze rekte de oo zo lang uit, dat ze naar adem moest happen. "Hebben!" Riep ze, en sprong naar de vlinder. De vlinder maakte dat hij wegkwam, en Zara knalde tegen een boom aan. "Landing mislukt." Mompelde ze droog en wankelde terug naar Yinthe en Kazukan. Ze ging zitten en wreef met haar pootje over haar neusje. Zara gaapte weer en ging op haar zij liggen. Ze rolde zich helemaal op, begon weer te spinnen en sloot haar oogjes. Weer zag ze er schattig uit.

'Bedankt Yinthe' zei hij met een glimlach waarna hij even kort lachte. 'Ik denk dat ik uit het Noorden wegblijf , veel te koud daar.' grapte hij. Plots zag hij een vlinder voorbij vliegen , en hij hapte er naar. Toen zijn kaken elkaar raaken , maakte het een klappend geluid. De vlinder was Zara ook niet ontgaan , want ze zei meteen dat ie mooi was. 'Ik vind er niks moois aan.' zei hij en hij rolde met zijn ogen. Hij zag hoe Zara achter het beestje aansprong, maar deze vloog snel weg. Zara knalde tegen een boom aan en Kazukan moest zijn lach inhouden. 'Heel slim kleine.' zei hij toen ze weer bij hen kwam zitten. Kazuken zelf ging rechtstaan en hij rekte zich uit. Een overdreven gegeeuw kwam uit zijn bek en toen hij weer normaal rechtstond, schudde hij zijn vacht uit. Hij keek naar Zara die helemaal opgerold lag en hij grinnikte waarna zijn aandacht naar Yinthe ging. 'Ze kent me nog maar net , en ze is al zó aanhankelijk.' zei hij zacht en hij grijnsde.

"Mijn beste eigenschap." Mompelde Zara droog als antwoord op Kazukans laatste zin. Zara opende haar ogen en keek naar Kazukan en Yinthe. "Gaan we een spelletje spelen?" Vroeg ze en zette zulke zielige oogjes op, dat bijna niemand het kon weerstaa. Zara ging gewoon zitten en keek van Kazukan naar Yinthe. "Alsjeblieft?" Vroeg ze smekend. toen ze geen antwoord kreeg trok ze een pruillip. Zara keek weer van de een naar de ander. Echt zielig.




(Ik ga straks naar de restaurant, dus ik ben vanavond terug )

Een lachje kon ze niet bedwingen toen ze zag hoe de welp achter de vlinder aansprong. De vlinder ontsnapte haar, en Zara knalde tegen een boom op. Een grijns sierde haar snuit. Wat wankelig kwam ze terug lopen, en ging weer bij hen zitten. Op dat moment bedankte Kazukan hen, en Yinthe knikte even naar hem.
,,Graag gedaan." Kazukan zei dat hij maar weg bleef uit het Noorden, en ze lachte even. ,,Ik kan begrijpen dat je daar niet naartoe wil. 't Is maar wat je gewend bent. Ik begeef mijzelf liever niet in het Westen en Zuiden, omdat 't daar voor mij weer te warm is," zei ze rustig, waarna ze haar schouders ophaalde. Ze keek weer even naar Zara, en zag de zielige uitdrukking op haar snuit toen ze vroeg of ze een spelletje wilden spelen. ,,Wat wil je dan gaan spelen, Zara?" vroeg ze rustig aan haar, terwijl ze haar met een vriendelijke uitdrukking op haar snuit aankeek.

Kazukan schudde met zijn hoofd toen Zara vroeg om te spelen. 'Hyper dingetje.' lachte hij waarna hij een rondje rond haar heen liep. Hij zag de zielige oogjes en hij zuchtte. Waarom hielp dat altijd bij die kleintjes? Hij duwde haar om met zijn snuit , en kietelde haar bij haar buik. Net op dat moment hoorde hij wat Yinthe zei en hij keek haar aan , terwijl hij een stap achteruit zette. Inderdaad, Kazuken wist nog niet wat Zara wou gaan doen. Zijn poten stonden in het warme zand en het kroop tussen zijn tenen. Het was een raar gevoel, maar daar besteede hij geen aandacht aan.

Kazukan had gezegd dat ze elkaar nog maar net kenden, maar dat Zara heel erg aanhankelijk bij hem was. Gek, vond ze, het leek zo alsof ze elkaar zo lang kenden... De oudere tijger was heel lief voor haar, ondanks zijn ietwat harde snuituitdrukking. Ze glimlachte bij het aanzien van de twee, toen Kazukan Zara op de grond duwde en haar begon te kietelen. Misschien wilde Zara weer alleen spelen met Kazukan, en kon hij beter terug gaan naar Ollie in het Noorden.

Zara keek naar kazukan en naar Yinthe. "Tikkertje!" Riep ze en sprong overeind. Zara begon hyper rondjes te rennen tot ze omviel. Ze sprong overeind en rende naar Yinthe. "Tikkie, jij bent hem!" Riep ze, terwijl ze Yinthe een por gaf met haar poot. Zara rende een paar meters van Yinthe vandaan en draaide zich naar Yinthe toe. Ze zakte speels door haar voorpoten, met haar kont in de lucht en kwispelde vrolijk. "Pak me dan, als je kan!" Riep ze, en keek naar Yinthe.

Bij het horen van Zara's woorden zuchtte hij dramatisch. 'Tikkertje toch niet.' zeurde hij , maar het leek er niet op dat Zara ermee zou stoppen. Hij keek naar het kleine beestje dat als een gek rondjes begon te rennen en hij rolde met zijn ogen. Achja , meedoen dan maar.
Zara tikte Yinthe aan en liep weg, Kazukan deed hetzelfde , alleen het eerste deel niet. Hij liep iets verder dan Zara en bleef achter haar staan. Toen hij zag dat ze met haar kont in de lucht zat keek hij even met een vies gezicht naar haar. "Dat is echt geen mooi uitzicht hoor.' grapte hij waarna hij met zijn poot haar kont naar benede drukte. Met een uitdagende blik keek hij Yinthe aan." Kom dan!' riep hij lachend en hij wachtte.

Zara voelde een poot die haar kont naar beneden drukte en deed een stapt vooruit, en ging terug in de eerste houding staan. "Kijk dan niet, viezerik." Grapte ze, maar ze ging toch normaal staan. Zara keek even achterom naar Kazukan, glimlachte, en keek weer naar Yinthe. Nog steeds glimlachte ze. Ze wachtte gespannen tot Yinthe zou toeslaan.

Zara keek weer achter zich, en nu sloeg ze toe. Ze rende naar voren, en bleef vóór Zara staan. Ze wilde Kazukan tikken, die iets achter Zara stond, maar kon er net niet bij. Hierdoor viel ze om, en met een behendige draai wist ze Zara te ontwijken, zodat ze de welp niet zou pletten. Meteen daarna tikte ze Zara, waarna ze weer behendig opsprong en lachend een stukje wegrende.

Kazukan shudde zuchtend met zijn hoofd nadat hij de woorden van Zara had gehoord. Hij zette zijn poot weer op de grond en sprak : 'Dat gaat een beetje moeilijk als je net met je kont naar mij toe gericht staat." Plots kwam Yinthe in actie en ze rende op Zara af. Kazukan zelf bleef staan met zijn uitdagende blik in zijn ogen , en een brede grijns op zijn snoet. Yinthe haalde naar hem uit om hem te kunnen tikken, maar Kazukan was sneller en schoot opzij, waarna hij naar een boom rende en daarin klom. Hij zag hoe Yinthe Zara aantikte en Kazukan lachte. 'kom dan kleintje.' zei hij met een plagerige ondertoon in zijn stem, waarna hij geduldig afwachtte.