Opweg naar het Noorden

Samen met Cheetah waren ze al een tijdje opweg naar het Noorden. Nu waren ze er, maar het zou nog wel even duren voordat ze bij het Bajkalmeer waren, waar hun ouders hoogstwaarschijnlijk zouden zitten.
Siberia had een hoog tempo aangehouden. Hij keek even achter zich, naar Cheetah, zijn jongere broertje, en vroeg zich af of hij het tempo wel kon aanhouden. Tot nu toe had hij dat wel gedaan, maar ze hadden een tijdje niets meer gegeten. Zelf hield hij het prima uit, maar Cheetah misschien niet.
,,Hoe gaat 't, broertje?" vroeg Siberia aan Cheetah, waarna hij even bleef staan om Cheetah op adem te laten komen.

Cheetah kwam even op adem. "Je gaat wel snel hoor, maar het lukt wel, als we zo nu en dan maar even rustig aan kunnen doen"zei hij en stond eventjes stil. "Ik heb wel trek in iets, misschien hou ik het daardoor wat minder goed vol"zei hij even later. "Zou het nog ver zijn denk je?"vroeg hij daarna

Hij had het goed gezien; Cheetah had het moeilijk gevonden het tempo bij te benen. Hij grijnsde even, waarna hij zijn broertje op adem liet komen. Cheetah had trek, en snel beende Siberia weg. Niet veel later kwam hij terug met twee sneeuwhazen in zijn bek. Hij wierp er één naar Cheetah toe, de andere peuzelde hij zelf op. Cheetah vroeg of het nog ver was.
,,Ik denk het niet. We zitten al in het Noorden, en ik voel 't steeds kouder worden. Ik zie daar lichtjes, volgens mij zijn we bij dat dorpje vlakbij 't Bajkalmeer. En daar zijn mam en pap," zei hij rustig, waarna hij verder ging met de sneeuwhaas te verorberen.

" lekker dank je wel"zei Cheetah en hij begon te eten van de sneeuwhaas. "Dit had ik echt nodig, wat extra energie! Bedankt. denk at ik hierna wel weer goed verder kan"zei hij en keek in de verte waar hij ook wat lichtjes zag. "Oooh ja ik zie het, denk ook niet meer dan dat het ver zal zijn"zei hij en at nog verder van zijn sneeuwhaas die hij al bijna ophad.

Na een paar gulzige happen had Siberia zijn sneeuwhaas al op, veel eerder dan Cheetah. Maar dat deerde hem niet, geduldig wachtte hij op Cheetah totdat hij zijn sneeuwhaas op had. Ondertussen keek hij naar de lichtjes van Yakutsk. Opeens bedacht hij zich; zou het niet te gevaarlijk zijn daar? Mam had hen altijd gewaarschuwd voor die twee-voeters. Volgens haar waren ze vooral rond de winter gevaarlijk. Dan hadden ze het koud, en was er weinig voedsel. Ze droegen bijna altijd een geweer bij hen, om prooidieren die toevallig langs kwamen, meteen neer te schieten. Cheetah en hij waren dan wel geen prooidieren, maar volgens mam hadden de twee-voeters het nou niet bepaald met tijgers. Waarom eigenlijk niet? Misschien konden ze het uit zoeken...