Nieuw in World of Tigers.

Kyara stapte vol trots uit een hol, dicht bij de Narmada rivier. Een warme bries waaide langs de rivier. Kyara zette een van haar voorpoten in de grond langs de rivier. De grond was vochtig en voedselrijk voor kleine diertjes. Met een omhoog geheven kop keek Kyara naar de overkant van de rivier. Er was niks te zien, op een paar bewegende planten en een reptiel na. Kyara miste gezelschap, ze wilde zoveel mogelijk bij andere tijgers in de buurt zijn. Met een hangende kop liep ze naar de kant van de rivier. De stroming was vandaag niet zo sterk. Prima om te gaan zwemmen! Rustig nam Kyara wat slokjes uit de rivier. Terwijl ze dronk draaide haar oren naar de geluiden die zich dicht bij haar bevonden. Toen ze eenmaal klaar met was met haar dorst stillen ging ze liggen om te genieten van de warme avondzon...

Alweer liet hij een takje kraken. Hij was niet aan het sluipen, dus deerde het hem ook niet. Hij had de poes zelfs nog niet gezien. Rustig, ontspannen, liep hij langs de rivier. Wat meer stroomopwaarts had hij wat gedronken, wachtend op gezelschap. Helaas was er niemand gekomen, en hij hoopte dat hij stroomafwaarts wat meer leven zou vinden.
En inderdaad; hij had geluk. De geur van een tijger, een nieuwe zelfs, drong tot zijn neus door. Wat vrolijker keek hij op, langs de rivier, en zag een poes van het koele water drinken. Even bleef hij staan; wat moest hij eigenlijk gaan zeggen? Hij was hier zelf ook niet heel erg lang, maar was nog niet één tijger tegengekomen. Misschien kon hij hier wel wat goed gezelschap in vinden.

Kyara keek op toen ze een tijger rook. Een kater om precies te zijn. Kyara likte haar lippen af, wat druppels water dropen van haar kin en met een nieuwsgierige bik keek ze naar de kater. Kyara liep op hem af, ze wende haar blik niet van de kater af. De kater was groot en gespierd. En iets ouder dan zijzelf, misschien net een jaar. ''Haay!'' Zei Kyara op een vrolijke manier tegen de kater. Ze wilde zichzelf nog niet meteen blootstellen door haar naam te verklappen. Opgewekt stond Kyara stil, haar staart wiegde zachtjes heen en weer...

De poes had hem zo te zien opgemerkt. Niet helemaal wetend hoe hij moest reageren, toverde hij een glimlach op zijn snuit. Zonder dat hij het zelf door had was het een charmerende glimlach. Hij wilde niet meteen een poes tot zich aan trekken, maar dat was nu eenmaal zijn uiterlijk. In zijn vorige gebied was hij altijd overspoeld geweest door poezen die 'wat ben je toch mooi', 'wat ben je toch sterk', 'wat ben je toch lief', 'ik mag jou wel', en dat soort dingen zeiden. Maar hij kon heel goed zonder. Hij wilde niet zomaar de eerste de beste poes uitzoeken en daarmee zijn leven slijten. Hij wilde avontuur, hij wilde een poes écht goed leren kennen. Vrienden voor het leven, en dan zag hij wel weer verder... Maar hij kon er niets aan doen. Het was zijn charmerende uiterlijk.
"Hallo," zei hij rustig. Zijn stem klonk koel en warm. Hij knikte naar de poes, waarna hij zo rustig mogelijk probeerde te blijven staan. De glimlach was niet van zijn snuit te vegen. Hopelijk zou de poes zijn zenuwachtigheid niet al te erg tot zich aan trekken; hij wilde geen tijgers wegjagen omdat hij niet wist wat te zeggen.

Kyara glimlachte en het viel haar een beetje op dat de kater niet goed wist wat hij moest zeggen. Waarschijnlijk was hij ook nieuw, net als zijzelf. Kyara schraapte met haar voorpoot over de vochtige aarde en keek met haar amandel kleurige ogen in de zijne. Kyara wist niet goed of dit het moment was om haar naam te verklappen, maar ze zei het gewoon : ''Mijn naam is Kyara.''. Ze wilde niet opdringerig doen en zijn naam vragen. Misschien was hij dan wel gepikeerd en liep hij weg...
Kyara' haar blik viel op de rivier. Het was een redelijk warme dag, zij en de kater zouden misschien wel kunnen zwemmen als het een beetje klikte. Kyara keek weer vriendelijk naar de kater en wachtte geduldig af op een reactie van hem...

In gedachtes herhaalde hij haar naam, zodat hij die niet meer kon vergeten. Toen hij dat gedaan had, glimlachte hij iets breder.
"Mooie naam," zei hij rustig. "Ik ben Brú," zei hij, waarna hij een buiginkje voor de poes maakte. "Aangenaam." Hij ging weer ontspannen recht overeind staan. Hij voelde zich wat meer op zijn gemak, waarom wist hij niet. Misschien omdat ze zich aan elkaar hadden voorgesteld? "Ben je ook nieuw hier?" vroeg hij rustig. Hij keek even naar het water, en verlangde weer naar het verkoelende, natte spul. Met zijn blik nog steeds op Kyara gevestigd liep hij naar het water, en nam een slokje. Hij was tot zijn enkels het water ingelopen, en stond recht tegenover Kyara. Terwijl hij zijn kop voorover gebogen had en dronk, keek hij naar Kyara, terwijl hij geduldig haar reactie afwachtte.

Kyara glimlachte weer bij het horen van de Kater' zijn reactie. Ze tilde een poot op en liet die weer zakken. De kater stelde zichzelf voor als Brú. ''Brú'' Fluisterde Kyara bijna onhoorbaar om de naam in haar geheugen te prenten. ''Dat is wederzijds.'' Antwoorde Kyara vriendelijk tegen Brú. Zijzelf boog ook voorover en wende haar ogen niet van Brú af. Alsog Brú gedachte kon lezen liep hij het water in. Kyara stapte na wat minuutjes ook het water in...
Het water was verkoelend en voelde fris aan. Met een glimlach liep ze wat dieper het water in net zolang door totdat ze moest gaan zwemmen. Ze zwom naar Brú toe en antwoorde op zijn vraag: ''Ja, ik ben hier ook nieuw''. Ze zwom een klein rondje en keek naar Brú, zelf wist ze namelijk niets zinnigs meer te zeggen. Kyara draaide op haar rug en liet een van haar achterpoten boven waterkomen terwijl ze naar Brú keek. Ze lachtte kort en bleef rond drijven op haar rug.

Ondanks dat het leek dat ze allebei nog ietwat verlegen waren, mocht hij deze poes wel. Eigenlijk mocht Brú tijgers al snel; hij kon zich niet herinneren dat hij ooit een tijger had gehaat. Maar haten was een groot woord; dat deed je niet snel. Hij hief zijn kop op en keek naar Kyara toen ze het water in liep. Het koele water liep langs zijn kin en langs de manen op zijn kop, en vielen terug in het water. Zijn poten waren ondertussen al lekker koel geworden, en hij bedacht zich dat zijn kop ook wel iets koeler mocht. Zijn glimlach maakte plaats voor een grijns, en met een klein aanloopje sprong hij in het midden van de rivier. De Narmada rivier was best breed, en in het midden kon je de grond niet raken. In het midden was een wat hardere stroming, waarin een tijger met wat moeite mee werd gevoerd. In dat midden sprong Brú, en een golf vloog over Kyara heen. Hij kwam weer boven, en zwom iets terug naar de kant, waar hij weer grond onder zijn poten voelde.
"Sorry," zei hij, waarna hij nog altijd grijnzend zijn schouders ophaalde. Hij hoopte niet dat Kyara zo'n snel aangebrande kat was, die het niet leuk vonden als er een golf water over hen heen kwam. Maar eerlijk gezegd verwachte hij dat niet van Kyara.

Kyara grijnsde toen een golf water haar overspoelde. Ze kwam na een paar seconden boven water, en spuugde een straaltje water uit. Ze zwom snel naar Brú toe en sloeg met haar poten op het water zodat Brú helemaal nat werd. Een grijns verscheen op haar bek en ze sprong door het water. Na een tijdje begon Kyara zich te vervelen. ''Help! Ik verdrink!'' Riep Kyara op een dramatische toon, ze liet zichzelf onderwater zakken. En wachtte totdat iemand haar nep zou komen redden, want ze verdronk eigenlijk helemaal niet...

Grijnzend keek hij toe hoe Kyara overspoeld werd door water, waarna hij begon te lachen. Gelukkig was Kyara niet zo'n dramatisch individu wat begon te zeuren als ze nat werd gemaakt.
Nadat hij was uitgelachen sprong hij op zijn rug in het water, en bleef wat onstabiel drijven. Het lukte niet helemaal, dus draaide hij zich om en dreef op zijn buik verder. Op dat moment kwam Kyara, die naast hem in het water met haar poten op het wateroppervlak sloeg, waardoor ze hem nat spetterde. Helaas voor haar was hij al helemaal nat; hij had net niet voor niets een duik genomen. Alsnog grijnsde hij, en sloeg met zijn staart vlakbij haar snuit in het water, zodat er wat water naar haar snuit toe vloog. Daarna maakte hij weer een duik, en kwam aan de andere kant van Kyara boven. De vriendelijke, warme glimlach was weer op zijn snuit verschenen.
Uiteindelijk klom Kyara weer uit het water, en zelf deed hij dat na een minuutje ook. Hij ging naast haar op het drogen liggen, en liet het benauwde weer zijn vacht wat drogen.
Opeens hoorde hij een plons, en zag Kyara in het water liggen. Hij was zo ongeveer in slaap gevallen, en had niet gehoord dat ze was opgestaan. Op een dramatische toon riep ze dat ze verdronk, en ze liet zichzelf in het water zakken.
"Drama queen," zei hij lachend, waarna hij in het water sprong. Voor haar dook hij koppie onder, en zocht de uitdrukking op Kyara's snuit. Helaas was het water troebel, en kon hij niet eens waar ze zat.

Kyara zag nog net Brú het water weer ingaan voordat ze onder water zat. Een enorme lachbui kwam opeens opdagen en allemaal belletjes kwamen uit de rivier naar boven borrelen. Kyara hield haar ogen dicht op elkaar omdat er anders steeds vies water in haar ogen kwam. Ze wachtte nog een paar seconden om nep gered te worden, anders ging ze echt dood. Kyara maaktte haar wangen bol en probeerde nog even onder water te blijven...

Nog altijd probeerde hij haar snuit te ontdekken, maar zag niets. Tot opeens... Hij zag bubbeltjes verschijnen. Verward keek hij op, waarna hij boven water dook. Op een bepaalde plek verschenen allemaal bubbeltjes. Dit konden twee dingen betekenen, maar Brú verwachtte dat het een lachende Kyara was. Zelf begon hij ook te lachen, waarna hij een rondje om de bubbeltjes liep. Hij kon hier nog makkelijk lopen. Toen hij bijna rond was, trapte hij op iets langwerpigs. Dit kon maar één ding zijn; Kyara's staart.

Kyara sprong opeens overeind toen iets zwaars op haar staart stond. ''Auw!'' Schreeuwde ze dramatisch hard. Toen ze Brú zag barste ze weer in lachen uit. Toen ze eindelijk uitgelachen was keek ze hem aan. ''Waarom redde je me niet?'' Probeerde Kyara serieus aan Brú te vragen, vrijwel daarna verscheen er een grijns op haar bek. Ze barstte weer in lachen uit...
Na een tijdje zwom ze weer vrolijk zonder te gieren van het lachen door het water. Ze was even haar vraag aan Brú vergeten, maar dacht daar weer aan toen ze naar hem keek. Rustig bleef ze drijven en wachten op het antwoord van haar 'serieuze' vraag...

Met een schreeuw sprong de poes uit het water, en met een schrok sprong Brú naar achteren. Hij landde achterover in het water, waardoor hij weer koppie onder ging. Niet veel later verscheen hij weer boven water, met een nog bredere grijns op zijn snuit. Ook hij barstte in lachen uit, totdat Kyara vroeg waarom hij haar niet had gered.
"Wat denk je?" vroeg hij, waarna hij, net als Kyara, wéér in lachen uitbarstte. Uiteindelijk stopte het lachen, evenals bij Kyara, die weer ging zwemmen. Hijzelf bleef even zitten, maar niet veel later begon hij naast Kyara te zwemmen. "Ik redde je niet omdat ik naar je fantastische drama-kunsten keek," zei hij, waarna er weer een grijns op zijn snuit verscheen. "Je deed het goed," complimenteerde hij haar, "Drama Queen." Even zweeg hij, terwijl hij stil in het water bleef staan. Daarna barstte hij wéér in lachen uit.

(Sorry, moet gaan.)

''Ik dacht dat jij me wel zou redden!'' Zei Kyara met een engelachtig stemmetje. Meteen daarna verscheen er een grijns op haar bel. Kyara zwom op Brú af en probeerde hem kopje onder te duwen. Na een paar keer duwen merkte ze dat hij veel sterker was. Ze bedacht een plannetje om hem onder water te duwen. Wie niet sterk is moet slim zijn...
Brú was aan het lachen en gaf haar een compliment. Kyara glimlachtte, en begon weer in lachen uit te barsten. Ze had nog geen plannetje bedacht en liet het daar ook maar bij...

Ze had gedacht dat hij haar wel zou redden?
"Natuurlijk zou ik je redden; alleen als 't serieus was," zei hij rustig, waarna hij was uitgelachen. Hij grijnsde enkel, waarna hij uit het water klom. Op de oever schudde hij zijn vacht wild uit, waardoor de druppels alle kanten op vlogen. Daarna plofte hij neer. Hij legde zijn kop op zijn poten, terwijl hij nog altijd grijnzend naar Kyara keek. Zou ze nog wat verzinnen, wat hem deed opstaan?

''Kun je niet tegen grapjes of zo!'' Riep Kyara met een grijns. Rustig stapte Kyara uit het water en ze schudde haar vacht uit. Brú was ook zijn vacht aan het uitschudden... Drupels vlogen in het rond, veel zal het uitschudden niet geholpen hebben na weer onder de druppels te komen. Verveeld ging Kyara liggen. Ze wist even niks meer te bedenken om Brú zijn aandacht te trekken. Ze wilde zijn aandacht niet omdat ze hem leuk vond, maar omdat ze plezier wilde hebben. Kyara keek een beetje rond. Niks vond ze interesant genoeg om naar te kijken...

De enorme klauwen van Juliette gingen over de grond heen. Haar blik was zacht maar je kon de kille blik wel ontdekken. Ze rook andere tijgers, veel trok ze zich er niet van aan. Pas als ze iets bij haar deden waarbij ze gewond zou raken zou ze aanvallen. Waarschijnelijk zou dit niet gebeuren maar het was voor de zekerheid. Ze hielt zich op haar hoede. Haar ogen spitste het gebied af. Achter de bosjes zag ze een poes en kater staan. (ik blijf het raar horen klinken :") ) Ze bleef kalm zitten en bekeek ze. Veel had ze niet te doen. Ze was nieuw in World of Tigers misschien kon ze vrienden maken. Meer dan dat zouden ze sowieso niet worden. Haar poten brachten haar naar de bosjes toe. Ze kwam eruit gelopen. Een elegante maar stevig gebouwde tijgerin (zo heet het echt toch ^.^) de bosjes uit. Ze keek met grote ogen naar de twee tijgers en wachtte tot ze iets zouden zeggen.


[sorry ben erg inspiloos]

Kyara spitste haar oren en hoorde een geluid. Een stevig gebouwde tijger was de bosjes uit gekomen. De tijger was een vrouwtje en net zo oud als Kyara. Kyara keek verveeld naar de poes en zei niks. Kyara wende haar blik naar Brú toe, Brú lag nog steeds zoals hij net ook had gelegen. Kyara ademde langzaam uit en keek de poes aan. De poes had grote ogen, of ze keek met groot opgezette ogen. Kyara kreeg een raar gevoel in haar buik bij het zien van die grote ogen. ''Haay'' Zei Kyara tegen de poes. Kyara ging snel zitten en bleef een tijdje naar de poes kijken. ''Kyara en dit is Brú'' Zei Kyara tegen de poes en bij het noemen van de naam 'Brú' wees ze met haar poot op de kater naast haar...

Haar ogen had ze weer normaal staan. Ze hoorde de vrouwelijke tijger Heei tegen haar zeggen. Ze keek iets vriendelijker en begroete haar terug met een simpele knik en ze luisterde verder. Van zichzelf was ze geen echte prater, ze luisterde liever. Ze luisterde naar de worden van Kyara. ,,Juliette." Stelde ze zichzelf voor. Een vriendelijke glimlach was te zien op haar gezicht. Even viel haar blik op het water. Het water waarvan tijgers in het algemeen van hielden. In tegenstelling tot andere katachtige waren tijgers echte zwemmers. Ze hielden ervan. Ze richte haar blik weer op de tijgerin ( erg als ik het zo schrijf?) Daarna naar de tijger die naast haar lag. Nog steeds in de zelfde houding als daarvoor. Ze herhaalde de namen in haar gedachtes Kyara en Brú. Ze keek met haar goudgele ogen de twee tijgers aan. ,,Al lang hierzo?" Vroeg ze met een zachte stem.

Kyara zag dat de poes die zich had voorgesteld als Juliette vriendelijk was. Een glimlach verscheen op Kyara haar bek. ''Nee, ik nog niet. Volgens mij Brú ook niet, maar dat ben ik vergeten als hij dat gezegd had!'' Zei Kyara met een grijns, ze wist het echt niet en Brú praatte niet veel, dus praatte Kyara in zijn beurt. ''Maar ben jij al lang hier?'' Vervolgde Kyara vriendelijk. Nieuwsgierig keek ze Juliette aan. Kort daarna liep Kyara -de paar stappen- naar Brú toe en ze schudde hem door elkaar, als je het zo kon noemen...
''Brú zeg eens wat!'' Riep Kyara met haar bek dicht bij zijn oor. Kyara grijnsde en ging zitten. Haar amandelkleurige ogen keken naar Juliette...

(Niet zo ongeduldig, Kyara. xD)

Een geluid had hem waaks gemaakt, en hij was gaan zitten. Een wat stevig gebouwde tijgerin was de bosjes uitgestapt, en had hen eerst zwijgend aangekeken. Als wijze van groet had hij geknikt. Hij wilde haar net met woorden groeten, toen de twee poezen tegen elkaar begonnen te praten. Hij wilde zijn naam zeggen, maar Kyara was hem voor. Toen vroeg de poes die blijkbaar Juliette heette, of ze al lang waren hier. Hij dacht even na, en toen hij wilde antwoorden, antwoordde Kyara weer in zijn plaats. Wat verveeld keek hij haar aan, waarna Kyara op hem af kwam en hem door elkaar schudde.
"Heay joh, gék!" riep hij, waarna hij opsprong en haar grijnzend aankeek. Volgens haar moest hij iets zeggen. "Hoe kan ik iets zeggen als jij de hele tijd voor me antwoordt?!?" vroeg hij nep-verontwaardigd, waarna hij zuchtte en zich tot Juliette wenden. Zijn charmerende ogen keken haar vriendelijk aan, en hij glimlachte warm en open naar haar. "Ik ben dus Brú. Ik ben hier niet heel erg lang, wel langer dan Kyara hier," zei hij, waarna hij nog steeds wat nep-verontwaardigd naar Kyara keek.

Kyara keek Brú nog steeds met een grijns aan. Brú begon weer te praten. ''Dan moet je maar sneller zijn, hé'' Zei Kyara met een brede grijns tegen Brú. Kyara schoot in een slappelach bui, bij het zien van de nep-verontwaardigde Brú. Na een paar minuten veegde Kyara met haar voorpoot een lach traantje weg. Met een glimlach keek ze van Juliette naar Brú. ''Gaan we stoer doen, mannetje!'' Zei Kyara voor de grap die weer een slappelach bui had tegen Brú. Kyara vondt dat het leek alsof Brú het stoer vondt dat hij hier langer leefde dan Kyara...

Wéér een lachbui. Hij grijnsde enkel, waarna hij naar Juliette keek en zijn schouders ophaalde. Kyara moest wel erg snel lachen... Maar dat vond hij juist leuk. Hij vond het jammer als tijgers erg serieus waren, wat Kyara absoluut niet was. Wat voor een type Juliette was, wist hij nog niet. Nog altijd vriendelijk keek hij naar haar. Opeens begon Kyara over iets met stoer doen, en verward keek hij haar aan, toeziend hoe ze wéér in een lachbui dukelde.
"Gek," zei hij zacht, waarna hij met zijn ogen rolde en zich weer tot Juliette wende. "Maar goed, terwijl dit hier nog aan 't lachen is... Ben jij ook nieuw hier?" vroeg hij rustig, waarna hij de tijgerin even bekeek. Hij snoof haar geur op, en bedacht zich dat hij die nergens anders had geroken. Hij had wel andere tijgers geroken, maar tot nu toe was Kyara nog de enige geweest die hij tegen was gekomen. Hij vond het leuk kennis te maken met nieuwe tijgers.

Kyara snoof, en was klaar met lachen. Genoeg gelachen voor vandaag! Dacht Kyara vrolijk. Kyara vondt dat het leek alsof Brú het gek vond dat ze zoveel lachtte als ze in een melige bui was. ''Een dag niet gelachen, een dag niet geleefd'' Zei Kyara tegen de twee tijgers. Kyara vond die zin zelf, erg wijs... Rustig stond Kyara op en liep naar het koele water. Voorzichtig voelde Kyara eerst met een poot of het water niet te koud was geworden... Het voelde nog steeds koel aan, maar het was niet koud. Tevreden begon Kyara naar het diepe te lopen. Het water was nu zo diep dat ze moest zwemmen. Rustig zwom ze een paar rondjes zonder nog wat aandacht aan de twee tijgers te schenken. Even later keek ze naar de twee tijgers. ''Lekker koel, hier!'' Riep Kyara tegen de twee wolven. Het was een soort hint, want Kyara wilde liever niet alleen zwemmen. Natuurlijk begreep ze het als de tijgers liever droog bleven...