Een alleen leventje

Phao slenterde over de toendra. Hij zuchtte diep. Hij zag zijn zus bijna nooit; ze had het vast te druk met haar partner. Phao schopte in de sneeuw. Vlokjes dwarrelde naar beneden, en hij zuchtte nogmaals.

Okami liep rustig over de toendra. Ze was net neiuw in dit gebied en keek rond. Opeens zach ze een andere tijger staabn en liep er op af. Oo ik ben Okami en jij Vroeg ze vriendelijk

Phao bekeek de tijger. Ze was wit... Zijn lievelingskleur. Hij glimlachtte vriendelijk naar haar. "Ik ben Phao." zei hij. "Ben je hier nieuw?" vroeg Phao. Hij had de tijgerin hier nooit eerder gezien.

Inderdaad ja, ik ben hier net pas gekomen. Jij? Vroeg Okami nieuwschierrig.

"Uhwm, ik ben hier alweer 'n tijdje." zei Phao. Hij ging zitten in de sneeuw. Hij mocht Okami wel. Het was eigenlijk een van de weinige tijgers die hij kende. Hij voelde zich al 'n stuk beter omdat hij met iemand kon praten.

Is er wat? Vroeg Okami, Ze ging tegenover hem zitten en bekeek hem es goed.

"Ach, ik ben meestal heel erg alleen..." zei hij en hij slikte even. "Dus ik vind 't fijn om 'ns met iemand te praten!" zei Phao en hij glimlachtte.

Aha, okj. Maar als je hier al langer bent, heb je dan geen vrienden Zei Okami. Haar blik nog steeds op Phoa gefocust.

"Ik heb hier een zus. Ik heb ook wat vrienden, maar die zie ik nooit." zei hij zachtjes. Hij zuchtte even. Wat was zijn leven toch eigenlijk saai...

Oo, Ikheb helemaal geen famillie meer, Mijkn vrienden in een aner gebied heb ik achter moeten laten Zei Okami droefig. Ze dacht aan haar ouders en vrienden.

Phao knikte. "Dat lijkt me pijnlijk..." zei hij en zuchtte. "Ik ben uit m'n vorige gebied weggegaan omdat ik m'n zus ging zoeken. Ik hoopte dat zij hier met onze ouders zou zijn..."

''Ik hoop het voor je'' Zei Okami, Ze gaf Phao een likje en liep rustig weg.

Phao bloosde even, maar schudde daarna zijn kop even goed uit. Hij glimlachtte en keek even naar de sneeuw. Hij zuchtte even en liep daarna zelf ook weg.