Mama?

Ahtkai strompelde vermoeid en uitgehongerd op zijn korte pootjes door het tropische regenwoud. Zijn maagje knorde voortdurend en er ontsnapte een kleine geeuw uit zijn keel. Hoe lang was hij nu al naar zijn moeder op zoek? Hoogstens drie dagen, maar zonder succes. 'Mama!' klonk zijn droevige stemmetje door het woud, gevolgd door een snik. Niet lang daarna begaven zijn pootjes het, en viel hij op zijn zij. Tussen de bladeren bleef hij zo liggen terwijl er grote tranen over zijn wangetjes stroomden. Eigenlijk was het wel zijn eigen schuld dat hij nu verdwaald was en zijn moeder kwijt was, maar hij was erg nieuwsgierig en vond het vreselijk leuk om nieuwe dingen te ontdekken. Hij snoof diep en staarde met zijn heldere blauwe oogjes naar de takken van de tropische bomen hoog boven hem. Misschien was mama wel dood?

Bono kwam aanlopen, zoals altijd met grote passen, dat moest ook wel met zijn grote poten. Hij zage een kleine tijgerwelp liggen, hij besteedde er geen aandacht aan, het was vast weer één van die geadopteerde welpjes van Sangha. Hij keek Ahtkai aan. ''Is er iets?'' vroeg hij uiteindelijk. Hij liep een stuk door en viel neer in een stuk mos, het mos was zacht en nat, het had net geregend en dat was goed te merken, het was warm en vochtig, zoals het hoorde in een tropisch regenwoud.

Ahtkai's blauwe ogen vernauwden zich toen hij plotseling een stem hoorde. Hij draaide zijn kopje voorzichtig naar een grote tijger toe die een stukje verderop in het mos was gaan liggen. Hij verzamelde al zijn kracht en stond op, waarna hij voorzichtig naar de grote tijger liep. 'Ik ben mama kwijt, meneer. En ik...' Ahtkai maakte zijn zin niet af maar barstte in huilen uit. Beschamend draaide hij zijn kop weg en haalde even diep adem. 'En ik heb zo'n honger!'

Dawn was gewoon aan het rond lopen tot ze de geur van meerdere tijgers opving. Ze rende er heen en zag een welp. Haar welpen waren dood, door mensen. Ze had nog wel melk. Maar dat was vast niet nodig. "Hallo," Zei ze lachend. "Gaat het." Zei ze tegen de welp. Ze keek naar Bono. "Hallo!" Zei ze ook tegen hem. "Ik ben hier nieuw enne ken het niet zo goed." Zei ze aarzelend.

Ahtkai draaide nieuwsgierig zijn betraande kopje om naar een tijgerin. 'Ik ook niet,' zei hij zachtjes. 'Verdwaald.' Hij schoorvoette even verlegen voordat hij Dawn aankeek. 'En hoi. Maar...' Ahtkai maakte zijn zin niet af en liep wankelend naar Dawn toe. Hij begroef zijn gezichtje in haar vacht en huilde in grote snikken uit. Hij hoopte vurig dat ze hem geen huilebalk zouden vinden.

Dawn keek naar het tijgertje en vond het zielig. "Ach, kom maar." Zei ze en hield hem bij zich. "Waar ben je haar kwijt geraakt dan?" Vroeg ze. Ze lachte en gaf hem een lik. "Het komt allemaal goed, en anders zorg ik wel voor je!" Zei ze.

Ahtkai keek vragend op naar Dawn. Hij glimlachte zwakjes en gaf haar een kleine lik terug. 'Ik weet niet meer waar mama is. En ik weet ook niet meer waar ik haar ben kwijtgelopen.' Hij sloeg zijn klauwtjes om Dawn's grote poten en leunde er tegenaan. 'Waarom wil jij voor mij zorgen?' vroeg hij nieuwsgierig.