Beledigd

Kita glimlachte kort en ging tegen hem aan zitten
"ooit vertel ik het je, zodra ik alles weer weet, beloofd"

"okeey." Idun glimlachte verliefd,, en rolde in de zon, waar hij bleef liggen..

kita bleef zitten en keek naar idun
en keek toen weer naar de grond
ze wist alles weer goed, van dat ene moment toch en keek terug naar idun
ze moest het hem vertellen... maar hoe?

Idun voelde de priemende blik, maar toch bleef hij liggen, het had geen zin. Hij zuchtte moe..

zou hij het door hebben? ging het plots door ahar hoofd en ze verbood zichzelf steeds naar hem te kijken
toch stond ze op en ging bij hem liggen

Idun draaide ich om, zodat hij oog in oog lag (stond ?) met kita. hij likte haar zachtjes, en omhelsde haar.. (Ff douchen )

(oke, tot zo )

Kita liet hem gewoon begaan
maar haar gedachten waren er niet echt bij
"idun..." zuchtte ze plots "ik.. ik moet wat vertellen"
ze wendde haar blik even van hem af kom op, vertel nu gewoon
"ik herrinerde het me nu pas weer... maar voor ik hierheen kwam, stond ik ook in oog met een andere tijger"
ze keek hem uiteindelijk weer aan
"ik dacht hem te kunnen vertrouwen maar..." een traan liep over haar wang
"ik vrees... dat ik welpen krijg"

idun's ogen schoten open. Hij omhelsde haar strak, en zuchtte. "Wie?" hij was niet kwaad, hij had medelijden...

"dat weet ik niet" huilde ze en kroop dicht tegen hem aan
een last viel van ahar schouders nu ze het verteld had

"Ik ebn niet noos, als je dat denkt.." Idun liet haar huilen, en hield ahar divht tegen zich aan. "allesbehalve."

Kita keek hem aan
"maar.. ik verwacht welpen die niet eens van jou zijn, wat moet ik nu?"

"Niks, tenzij je e wil doden bij hun geboorte.." Idun keek haar mild aan. "Jij kon er niks aan doen, toch?" Hij gromde bij de gedachte aan de vuilak die Kita dit had aangedaan..

"ik wou het niet, echt niet!"

"Nou dan.." Idun zuchtte, blij dat Kita had tegengewerkt.. "Wat wil je met de welpen doen?"

Kita haalde haar schouders op
"wat wil jij?" ze dacht even na "het zijn wel deels mijn welpen, maar wat als vader plots opduikt? wat dan?"

"Dan is hij dood.." Zei Idun hard. "Hij heeft je.." Zijn stem stokte in zijn keel, en hij keek haar veelbtekenend aan. "De welpen kunnen het niet helpen.."

Kita knikte
"dus je vind het niet erg als ze blijven leven, als onze welpen? Dan zijn ze van ons, niet van mij en ... jah.."

"Ja." Zei Idun, en hij likte haar zachtjes over haar neus. "Waarom niet?"

Kita glimlachte opgelucht
ze zou het nooit over haar hart krijgen welpen te doden, zelfs al waren ze van haar maar niet van idun

"ik deel je gevoelens.." Zei idun liefjes, en hij drukte ahar dicht tegen zich aan..

"bedankt" fluisterde ze en genoot van zijn warme vacht
"ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten"

"Waarschijnlijk meer dan nu.." Grijsnde Idun flauwtjes, en hij likte haar steivg.

Bono kwam aanlopen en keek na de 2 tijgers.

Kita merkte wat op en keek achter zich
ze merkte bono op
en ze wou dat ze hem kon vertellen dat hij broertjes of zusjes kreeg
maar ze twijfelde...
was hij eigenlijk nog haar pup?

Jumper keek vanuit een bosje naar de 3 maar het meeste naar Kita