Terug...

Yinthe zette één voet op de toendra. Precies dat moment schoot er een gevoel door haar heen; een goed gevoel. Of niet? Het had meerdere betekenissen. Gelukkigheid, maar ook verdriet.
Aan de ene kant was ze ontzettend gelukkig omdat ze weer terug was. Ze zou al haar vrienden terug zien. Sangha, maar natuurlijk ook haar zusjes Nala en Kiara.
Aan de andere kant was Yinthe verdrietig; ze was weg gegaan om haar ouders te vinden, maar ze had geen succes gehad...

Yinthe liep verder door de sneeuw. De koele vlokken deden haar goed. Ze tuurde in de verte om te zien of daar een bekende tijger zou zijn.

Sangha kwam aanlopen met de welpjes. Maar ineens bleef ze staan. Ze was stomverbaasd, ze kon het haast niet geloven. Even schudde ze haar kop heen en weer, was ze er echt weer? Nee dat... Sangha schudde weer haar hoofd.

Even bleef ze stil en slaakte een diepe zucht.

"Yinthe? Ben je dat echt? Ben je echt weer terug?"vroeg Sangha voorzichtig omdat ze er niet helemaal zeker van is dat het Yinthe was.

Toen Yinthe de vertrouwde stem van Sangha hoorde, kon ze het niet meer uithouden. Ze barstte in tranen uit en rende naar Sangha toe. "Sangha..." snikte ze dolgelukkig maar ook doodongelukkig.

"Hee Yinthe, rustig maar, niet verdrietig zijn, wat is er?"vroeg Sangha terwijl ze Yinthe aan het troosten was.

Ollie was verbaasd hij had nog nooit een grote Tijger zien huilen.

"Wom jij nou huilen?"vroeg hij voorzichtig aan Yinthe

Yinthe glimlachte zwakjes. "Het spijt me, Sangha. Ik had niet weg mogen gaan..." zei ze zachtjes. Ze legde haar gezicht in de zachte vacht van Sangha.

"Ooh meissie dat is niet erg, het hoeft je niet te spijten. Echt niet, ik ben wel blij dat je er weer bent hoor. Maar iedereen gaat wel es ff weg, daarvoor hoef je je niet te excuseren meissie echt niet. Al hoop ik wel dat je niet nog een keertje weg gaat, want ik heb je wel echt gemist hoor"zei Sangha en ze gaf Yinthe een lik.

"Ik ben helemaal voor niets weggegaan. En ik heb niet eens gezégd dat ik wegging!" snikte Yinthe.

"Ach dat geeft niet meissie, ik ben allang blij dat je er weer bent!"zei Sangha en ze gaf Yinthe nogmaals een lik.

Bono kwam aanlopen met Toetje en Mowgli.

Yinthe keek op. "Hey, Bono!" zei ze blij hem ook weer te zien. Ze veegde haar ogen droog en glimlachte.

Toetje stond naast hem, ze was al best groot geworden en was bijna volwassen.

"Hey Toetje." zei Yinthe vriendelijk, en glimlachte naar de welp. Wat is die gegroeid... dacht ze toen ze Toetje zag.

Toetje gaapte en keek na Yinthe. ''Kleintje'' zei ze droog

Yinthe glimlachte. "Ik ben nog steeds groter dan jij, hoor!" lachte ze.

''Ja, maar ik groei nog en jij niet meer.''

Yinthe lachte. "We zien wel.. Misschien ben jij gewoon een kleine tijger!" grapte Yinthe.

''Maar ik ben weer groter als Yinthe ''

"Leuk om jou ook weer te zien, Bono!" zei Yinthe gelukkig.

Payne kwam uit de bosjes wandelen. Hij had géén idee waar hij was, dus hij liep voorzichtig op de tijgers af.

Bono gromde waarschuwende na Payne.

Payne schrok even, maar herstelde zich snel. "af poes" zei hij. "ik ben niet gevaarlijk hrr" zei hij vriendelijk.

"Hallo daar"zei Sangha vriendelijk tegen de nieuwe tijger terwijl ze haar welpjes beschermde.

"heey" zei Payne vriendelijk. "wees gerust, ik doe niks tegen kleintjes" zei hij terwijl hij naar de welpjes keek.

"Oke"zei Sangha. "Ik ben trouwens Sangha wie ben jij?"vroeg ze terwijl ze Payne bekeek.