Terug

Het sneeuwde hard, alles was bedekt met een dikke witte laag. Artemis ploeterde door de sneeuw, in de hoop snel beschutting te vinden. Maar ze zag alleen maar wit, wit en nog eens wit om zich heen. Nadat ze een tijdje zo had gelopen stootte ze haar hoofd bijna tegen een besneeuwde boom aan. Nog wat vlugge stappen en ze stond tussen de bomen, die de sneeuw grotendeels tegen hielden. Toen ze min of meer beschut stond keek ze om zich heen. Ze had geen idee hoe ver of waarheen ze nog moest lopen om terug te komen in het oude gebied. Het zou net zo goed kunnen dat ze hier al langs was gekomen. Of dat ze al uren de verkeerde kant op liep. Artemis zuchtte. Als ze dichtbij het oude gebied zou zijn, zouden haar vrienden haar misschien wel kunnen vinden. Arty haalde diep adem en brulde zo hard als ze kon. Ze wist niet zeker of het effect had, vanwege de harde wind. Maar ze bleef brullen. Ze zou hier blijven tot er iemand kwam...