Een niet zo oude tijger was eindelijk doorgetrokken naar het andere gebied,meteen was hij in de Taiga,een nu best wel koel gebied. De herfst die waakte over dit land,maar er zat iets aan te komen waardoor het nog kouder als normaal was hier. Een sneeuwstorm misschien,ach wie wist het,maar hij zou wel beschutting moeten gaan zoeken,anders kon hij sterven,en daar had hij op dit moment niet veel zin in. Vallon baande zich een weg door het land en vertrapte vanalles,van gras tot hele kleine steentjes,opeens bleef hij abrupt staan en keek omzich heen,zijn oren stonden gespitst. Ergens had hij wat gehoord en dat iets wat hij gehoord had kwam dichter bij,hij trok zijn boven lip op waardoor zijn witte tanden ontbloot werden.